In Conversation: Czy psychodeliki mogą naprawić przygnębiony, niespokojny mózg?

Według Światowej Organizacji Zdrowia szacuje się, że ponad 300 milionów ludzi na całym świecie cierpi na depresję i uważa się, że podobna liczba osób żyje z lękiem.Ponieważ ludzie często doświadczają takich stanów zdrowia psychicznego jednocześnie, co jest określane jako choroba współistniejąca, a wielu z nich nie szuka leczenia, rzeczywista liczba jest prawdopodobnie znacznie wyższa.

Do tej pory podejście naukowców do leczenia lęku i depresji w dużej mierze koncentrowało się na osiągnięciu delikatnej równowagi między chemicznymi przekaźnikami w mózgu.Mnóstwo przepisanych leków, takich jakSSRI (selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny)wszyscy obchodzą tę zasadę.

Badania nad związkami halucynogennymi wykazały jednak, że takie leki mogą pomóc neuronom w mózgu „rozmawiać ze sobą” za pośrednictwem neuroprzekaźników, czyli przekaźników chemicznych.Doprowadziło to do powstania „teorii sieci”.

„Naprawdę nastąpiła prawie jak zmiana paradygmatu w sposobie, w jaki patrzyliśmy na patofizjologię depresji; kiedyś skupiał się na braku równowagi chemicznej. Teraz przesunęło się, aby spojrzeć na to trochę bardziej jako na zaburzenie plastyczności synaptycznej, a także na wzajemną łączność neuronową”.
- Dr.Adrian Jacques Ambrose, dorosły, psychiatra dziecięcy/młodzieżowy

W najnowszym odcinku naszego podcastu In Conversation omawiamy najnowsze badania dotyczące neurobiologii lęku i depresji oraz tego, jak może to zmienić przyszłość leczenia dr.Adrian Jacques Ambrose, dyrektor medyczny Columbia Psychiatry Practice Office.Dr.Ambrose specjalizuje się również w interwencyjnej psychiatrii neuroterapeutycznej, pracując z ketaminą, terapią elektrowstrząsową (ECT) i przezczaszkową stymulacją magnetyczną (TMS) w leczeniu opornych zaburzeń nastroju.

Inną naszą rozmówczynią jest Olivia, która od wielu lat żyje z lękiem i depresją i dzieli się swoim doświadczeniem.

Możesz posłuchać naszego podcastu w całości poniżej lub na preferowanej platformie streamingowej.

Opisywanie trudnych uczuć

Nasza rozmowa zaczyna się od dostrzeżenia oznak i symptomów tych schorzeń.W rozmowach o niepokoju Olivia wtrąca się:

„[Kiedy jestem niespokojny] czuję się jak motyle w środku, a moje ręce są spocone, a ty po prostu czujesz się bardzo, nie wiem, podenerwowany. Ale potem, w przypadku ataków paniki lub ataków lękowych, bardzo się hiperwentyluję i mam problemy z oddychaniem”.

W przeciwieństwie do tego, mówi Olivia, depresja sprawia, że ​​odczuwa zupełnie inne emocje.

Wyniszczający depresja

„[D]la mnie to bardzo oczywiste, że jest to kiepski nastrój. Czuję się bezwartościowy, a potem miewam okresy, w których trudno mi wstać z łóżka, być zmotywowanym. To jak bycie obciążonym. [Chcesz podejść, ale nie możesz.”
— Olivia, która od wielu lat przeżywa depresję

„[W]kiedy jesteś w depresji, czujesz się trochę odrętwiały, uważam, że jest to zupełnie inne [w porównaniu z lękiem]. [T] po prostu czujesz się pusty, a nie na krawędzi. To bardzo różne cele” – powiedziała.

Zmieniający się mózg

Bez leczenia depresja i zaburzenia lękowe mogą zmienić sposóbfunkcje mózgui powodują zmiany fizyczne.

Na przykład przy przedłużających się epizodach niepokoju ciało migdałowate, czyli maleńki ośrodek emocji i motywacji w kształcie migdała, powiększa się i staje się nadwrażliwy.Stres wywołany ciągłym niepokojem zmniejsza również hipokamp, ​​strukturę zaangażowaną w uczenie się i pamięć.

Te zmiany fizyczne mogą również powodować więcej objawów psychologicznych lub je pogarszać.

Podczas niepokoju ciągła sygnalizacja „niebezpieczeństwa” do podwzgórza — inteligentnego ośrodka kontroli i koordynacji głęboko w mózgu — również ostatecznie osłabia połączenia między ciałem migdałowatym akora przedczołowa, który odpowiada za planowanie i podejmowanie decyzji.W wyniku tego łańcucha reakcji jednostka może zacząć tracić zdolność analitycznego lub logicznego myślenia.

„Na przykład u dorosłych [z depresją] obserwujemy nienormalnie zwiększoną aktywność ciała migdałowatego, a także aktywność brzusznej prążkowia i przyśrodkowej kory przedczołowej. Oznacza to, że pacjenci są bardziej nastawieni na negatywne bodźce emocjonalne. Wykazują również nienormalnie zmniejszoną aktywność prążkowia w kierunku pozytywnych emocji i bodźców emocjonalnych” – powiedział dr.Ambroży.

Patofizjologia lęku i depresji

Jedną z najwcześniejszych hipotez dotyczących patofizjologii depresji jest to, że była to nierównowaga substancji chemicznych w mózgu.Ale w rzeczywistości jest to dość złożona interakcja wielu czynników.Podobne teorie zostały wysunięte również na temat lęku:Badaniapociąga za sobą brak równowagi biochemicznej i często dziedziczony mechanizm obronny w mózgu.

„Nasze wcześniejsze zrozumienie [depresji i] zaburzeń lękowych koncentrowało się przede wszystkim na neuroprzekaźnikach, ponieważ do nich używaliśmy SSRI w leczeniu tych stanów” – powiedział dr.Ambrose wyjaśniający obecne podejście.

Nowszystudiazamiast tego odkryli, że dysfunkcja w obwodach neuronowych jest czynnikiem, a naukowcy zidentyfikowali „gorący i zimny” obszary w mózgu.

W odniesieniu do obwodów dotkniętych depresją i lękiem, dr.Ambrose powiedział, że istnieją różne aspekty mózgu, które ulegają hiperaktywacji i hipoaktywacji.

„W przypadku zaburzeń lękowych, a także lęku napadowego dochodzi do hiperaktywacji tego, co nazywamy siecią strachu. [Przez to] mam na myśli określone części mózgu, które obejmują wzgórze, ciało migdałowate, hipokamp i prążkowie” – powiedział.

Dr.Ambrose powiedział, że ta sieć strachu zasadniczo wzmacnia niektóre z bodźców sensorycznych, których dana osoba może doświadczać podczas ataków lękowych.Jak ludzki mózg jestpodłączony do trzymania negatywuwspomnienia i emocje, takie jak strach, porażka i niebezpieczeństwo, wciąż odtwarzają się w umyśle.

„W zaburzeniu paniki odczuwasz nadmierną siłę strachu i nadmierną ocenę strachu przez oczodołową korę czołową, która jest częścią płata czołowego mózgu zaangażowaną w poznawczy proces podejmowania decyzji. Więc czujesz się bardzo przestraszony, kiedy musisz podejmować decyzje, które wydają się być zagrożeniem” – wyjaśnił dalej.

„Kiedy w obiektywnej ocenie, niekoniecznie musi to być zagrożenie, ale postrzegasz to jako zagrożenie” – dodał.

Aktualne zabiegi

Oceniając wszystkie leki stosowane obecnie w leczeniu lęku i depresji, wyróżniają się trzy klasy leków.

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, znane również jako TCA, są najstarszą klasą leków przeciwdepresyjnych i zostały wprowadzone pod koniec lat pięćdziesiątych.Jednak często wiązały się z wieloma skutkami ubocznymi.

Oprócz terapii rozmową, kolejną najpopularniejszą pierwszą linią leczenia są SSRI, które są lekami, które działają na cząsteczki serotoniny i manipulują ich poziomem, aby pośrednio pobudzać inne neuroprzekaźniki.FDA zatwierdziła je w latach 80. XX wieku.Jednym z najczęściej stosowanych SSRI jest fluoksetyna, bardziej znana pod nazwą handlową Prozac.

Najnowszy dodatek do współczesnej ery antydepresantów pojawił się w latach 90. wraz z SNRI (inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny) z lekami takimi jak wenlafaksyna (Effexor). Zostały one uznane za znacznie bezpieczniejsze pod względem skutków ubocznych.

Jeśli chodzi o lęk, krótkoterminowe leczenie obejmuje leki uspokajające, takie jak benzodiazepina i psychoterapia.Na dłuższą metę lekarze często przepisują leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe, takie jak buspiron.

Jednak badania wykazały, że leki przeciwdepresyjne mogą łagodzić objawy tylko w około:40% do 60%ludzi.

„W przypadku poważnych zaburzeń depresyjnych, niestety, stwierdzamy, że leki przeciwdepresyjne nie są tak skuteczne, jak byśmy chcieli. Tak więc z grubsza [połowa] pacjentów powie, że ich leki przeciwdepresyjne tak naprawdę nie działają na nich dobrze. A nawet po wielu próbach leków, około jedna trzecia pacjentów nadal nie wykaże odpowiedzi na próby leków przeciwdepresyjnych” – powiedział dr.Ambroży.

Na scenę wkraczają psychodeliki

Termin psychedelic pochodzi od „psyche” i „dēlos”, po grecku „objawiający umysł”.Został wymyślony w latach pięćdziesiątych przez brytyjskiego psychiatręHumphry Osmond.

Kiedy mówi się o psychedelikach, odnoszą się one do narkotyków i substancji psychoaktywnych, które wywołują pewien rodzaj i zakres doświadczenia.Oto kilka przykładów:LSD(dietyloamid kwasu lizergowego lub kwas), psilocybina (magiczne grzyby) i DMT (dimetylotryptamina).

Gdybyśmy mieli porównać regularne leki przeciwdepresyjne z psychodelikami, najbardziej widoczna różnica byłaby w ich mechanizmie działania.

Leki przeciwdepresyjne działają poprzez manipulowanie poziomami neuroprzekaźników, które zazwyczaj są zbyt niskie (lub zbyt wysokie) w mózgach osób doświadczających depresji lub lęku.Tymczasem psychodeliki działają na obwody neuronalne, stymulując, tłumiąc lub modulując aktywność sieci wykorzystujących serotoninę.

Jedną z zalet stosowania psychedelików w leczeniu depresji lub lęku, jak wykazały badania, jest to, że naukowcom udało się poprawić lub pozbyć się objawów ztylko kilka zastosowań, szczególnie z psilocybiną.Z drugiej strony, antydepresanty zwykle należy przyjmować codziennie przez miesiące lub lata.

Jednym z takich badań byłorandomizowane badanie klinicznez udziałem 24 uczestników z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi.Uczestnicy, którzy otrzymali natychmiastową terapię psilocybiną (oprócz psychoterapii) mieli mniej nasilone objawy depresji w porównaniu z tymi, którzy otrzymali opóźnioną terapię.W czwartym tygodniu po początkowym leczeniu 54% uczestników nie było już klasyfikowanych jako osoby z depresją.

Naukowcy odkryli również, że psychodeliki mogą:zwiększyć połączenia neuronowew mózgu.

„Myślę, że antydepresanty nie są tak skuteczne z powodu ich braku swoistości. Niekoniecznie dysponujemy obecną technologią, która może być naprawdę ukierunkowana w sposób, w jaki stosujemy terapie psychofarmakologiczne” – powiedział dr.Ambroży.

Dlaczego ketamina może być inna

Ketamina to przede wszystkim zatwierdzony przez FDA lek znieczulający i dysocjacyjny.Chociaż wywołuje podobne efekty jak psychedeliki i prowadzi do podobnego rozszerzonego stanu świadomości, ma inny mechanizm działania.W tym sensie niektórzy badacze powstrzymują się od oznaczania ketaminy jako klasycznego psychedeliku.

Ketamina działa poprzez rozluźnienie hamującej architektury mózgu, podczas gdy psychodeliki działają poprzeznadrzędnyten system.

Ze względu na ten mechanizm, wiele osób opisuje swoje doświadczenie z psychodelikami jakowyzywającyi potężny, konstruktywny lub destrukcyjny, w zależności od okoliczności i indywidualnych okoliczności.W przypadku ketaminy uczestnicy prób opisują to jako łagodniejsze doświadczenie w porównaniu.

Jednakże,badania na zwierzętachodkryli również, że ketamina może wymagać bardziej regularnego przyjmowania, aby przedłużyć działanie antydepresyjne, co budzi obawy związane z uzależnieniem.

Nowa era medycyny świadomości?

Coraz więcej dowodów sugeruje, że leki halucynogenne mogą być skutecznymi terapiami w leczeniu depresji i lęku odpornych na leczenie.Ponowne zrozumienie neurobiologii kryjącej się za lękiem i depresją skłania również naukowców do ponownego przemyślenia takich terapii w tych stanach.

Dr.Ambrose powiedział, że w miarę jak technologie takie jak neuroobrazowanie i funkcjonalne rezonanse magnetyczne stają się coraz bardziej zaawansowane, coraz wyraźniej widać obszary hipoaktywacji i hiperaktywacji w mózgu, a także obszary, które mogą być nieco bardziej wrażliwe, gdy ludzie doświadczają stanów takich jak lęk.

Podobnie jak w przypadku każdego rodzaju leków, każdy ma swój własny zestaw korzyści i zagrożeń.Dotyczy to również niekonwencjonalnych terapii, takich jak leki halucynogenne.

Psychodeliki mogą potencjalnie „otwierać” mózgi ludzi, pomagając im stać się bardziej elastycznymi i płynnymi.Dr.Ambrose powiedział, że mogą być najlepsze dla osób z chorobami psychicznymi odpornymi na leczenie, którym nie udało się uzyskać pozytywnych wyników z różnych terapii.

Obecnie jedynym sposobem uzyskania dostępu do tych terapii są badania kliniczne, w których obowiązują rygorystyczne zabezpieczenia.Potrzeby każdej osoby mogą być również:różnew zależności od ich osobowości, okoliczności i stanu zdrowia.

„Jako lekarz chcę być naprawdę agnostykiem w kosmosie i pozwolić, aby dowody kliniczne przemówiły same za siebie. Nie chcę rezygnować z osądów dotyczących psychodelików ani żadnych szczególnych upodobań. Moim głównym celem jest bycie świadomym potencjału.”
- Dr.Adrian Jacques Ambrose

Dr.Ambrose powiedział, że widział terapię psychodeliczną jako dodatkowe narzędzie do obecnych terapii.

„To nie ma być panaceum. Myślę, że po prostu staram się pamiętać o tym, że niestety istnieje wiele społecznych i socjologicznych traum, takich jak ubóstwo i rasizm [wokół takich terapii i terapii], które naprawdę trudno jest leczyć za pomocą leków lub pigułek” – dodał. .

W dającej się przewidzieć przyszłości – czy to z powodu braku zasobów lub technologii, czy napiętnowania – jest mało prawdopodobne, aby związki psychoaktywne stały się głównym nurtem leczenia chorób psychicznych.

Jednak prawdopodobnie wzrośnie zainteresowanie ketaminą i psychodelikami jako metodami leczenia lęku i depresji.